Zonder water week 3
Het werk vordert iedere dag weer een beetje meer. Het valt niet altijd mee. De warmte begint zijn tol te eisen. Toch wordt het dak weer besprongen om te beginnen met het plaatsen van de panlatten. De mallen en voorbeelden worden uit het magazijn gehaald. We hebben alles nog van vorig jaar bewaard en de panlatten zitten redelijk snel op zijn plek. Het eerste rijtje pannen kan erop gelegd worden. Er wordt een plan gemaakt hoe we de nokvorsten gaan plaatsen. Drie rijtjes pannen naar boven en dan kan Jos een nokvorst vast metselen. Daarna de volgende drie rijen. Onze familie metselaar heeft zo ongeveer vier dagen op de nok doorgebracht. Alles wat hij nodig heeft wordt hem bezorgd. Emmertjes cement, dakpannen, metselgereedschap, en af en toe een fles water. Het viel echt niet mee. Vier dagen in de brandende zon. Maar het resultaat mag er echt wel zijn.
Met deze warmte komen natuurlijk ook de onweersbuien. Ook hier hebben we inmiddels ervaring mee. 's Morgens om 5 uur, iedereen slaapt nog. Eén enorme harde tik op het metalen dak van de schuur. Iedereen wakker. Na 3 seconden nog drie tikken. Daarna 15, daarna 75. In een mum van tijd hagelt het zulke grote stenen dat een paar oordoppen echt geen overbodige luxe meer is. Jos ging met een plaatje multiplex boven zijn hoofd naar de tent van Lars om hem te helpen naar de schuur te komen. Lars op zijn beurt lag al met zijn hoofdkussen boven zijn hoofd voor het geval dat zijn tent kapot zou gaan. De hagelstenen waren
echt groter dan euro's. Thijs en Arma bleven gewoon in hun super tent. Niets aan de hand volgens hun.
echt groter dan euro's. Thijs en Arma bleven gewoon in hun super tent. Niets aan de hand volgens hun.
De werkzaamheden gaan gewoon door de volgende dag. Alsof er niets gebeurd is. De pannen gaan weer omhoog samen met de nokvorsten. Intussen beginnen we ook aan de houtconstructie van de kelder. We beginnen twijfels te krijgen of alles wel op tijd klaar zal zijn. Maar gelukkig is daar dan weer wat hulp uit Nederland. Tim en Rianne komen voor deze laatste week op (werk)vakantie in Les Trois Taillants. Marcel en Niek Vos komen ook voor hun jaarlijkse hulpweek. Nu wijzelf er een beetje doorheen zitten is dit een welkome uitbreiding van het personeels bestand.
Er moet ook nog wel even vermeld worden dat Annette de belofte die zij vorig jaar maakte wel heeft ingelost. Ze zou meehelpen met het spijkeren van de panlatten en het leggen van de pannen. Ze is nu niet meer van het dak te slaan.
Het zweten gaat nog steeds door maar de kraan geeft nog steeds lekker koud water en 's avonds wordt het water lekker warm gemaakt en kan iedereen een welverdiende douche nemen. Maar wat gebeurd er nu als dat niet meer gaat. Ook dat hebben we meegemaakt. In de loop van de hete middag valt de waterdruk weg van de waterleiding. Geen druppel meer. Gelukkig hebben we nog een aardige voorraad staan. Maar hoe lang gaat het duren? Annette gaat op informatie uit bij de buurboer "Boudeau". Hij belt met het waterleiding bedrijf en we komen erachter dat de hele regio zonder water zit. Het "bassin" in Gouzon is "en panne". We moeten dus afwachten hoe het verder gaat. Maar in de loop van de avond komt er een steeds dikker straaltje water uit de kraan. Laat in de avond zelfs zo'n dikke straal dat het genoeg is om de geiser aan te laten slaan om het te warmen. We kunnen gewoon douchen. Zij het met een kleinere straal dan normaal. Maar dat geeft niets. Na zo'n warme dag is het heerlijk om toch nog een beetje water over je lijf te kunnen gooien.
Het werk vordert echt nog goed en het is zelfs zo dat we de laatste twee dagen het een beetje rustiger aan kunnen doen. Even naar de winkels of een rommelmarkt behoort gewoon tot de mogelijkheden. Dus dat grijpen we aan. 's Middags doen we dan de kleinere klussen die het geheel netjes afmaken. Het ziet er allemaal erg mooi uit en we kunnen zeker weer voldaan terugkijken naar een enorme klus die weer klaar is.
Nu is het inmiddels wel zo dat we steeds meer moeite krijgen om weer terug te gaan naar Nederland. Het is gewoon zo dat je jezelf steeds meer fransman voelt. Je hoort eigenlijk steeds meer hier in Frankrijk. Dit maakt het niet gemakkelijk om de spullen weer in te pakken en naar "huis" te gaan. "Huis" is steeds meer hier in Les Trois Taillants.
Nu is het inmiddels wel zo dat we steeds meer moeite krijgen om weer terug te gaan naar Nederland. Het is gewoon zo dat je jezelf steeds meer fransman voelt. Je hoort eigenlijk steeds meer hier in Frankrijk. Dit maakt het niet gemakkelijk om de spullen weer in te pakken en naar "huis" te gaan. "Huis" is steeds meer hier in Les Trois Taillants.